Η παρουσία της λύπης τα χαράματα
Επώδυνη συμφιλίωση με την ανακαλούσα μνήμη
απογαλακτισμός περαιωμένων καιρών
πεπλανημένα αισθήματα
και παραμάσχαλα ο Παρθενώνας
στο φευγαλέο άγγιγμα περιφλεγούς άνοιξης
μιας βδομάδας θλίψη
μιας Κυριακής οργή
στο έμπα του ματιού
η χωματένια όψη του κόσμου
ο μυστικός χάρτης των πληγών μας
το φοβερό ανάθεμά τους ξημερώματα
νίκη και ήττα
βαφτισμένες στον ίδιον Ιορδάνη ποταμό
ειρωνικό συμπλήρωμα του πραγματικού
έρωτας, η κερκόπορτα
της άρτια δομημένης κατασκευής του νου
αλλά η αγάπη επιζητά εκχώρηση
κάποια βράδια
αναρριγεί το σύρσιμο από τις παντόφλες
ενός άλλου ποιήματος
βολεμένου στο πατρικό σπίτι
μάταια αναζητώντας τις σταθερές του χρόνου.
****
Εντροπία
Στο σκοτάδι γεννοβολούν οι τύχες του σύμπαντος
μεθοδικά συνθέτοντας ορατά και οράματα
Ταξίδι μέσα στο ταξίδι εξ ονόματος του ταξιδιού
άλικα χείλη
άλκιμοι μαχητές
αδήριτη έλξη του απόπλου
οπλισμένοι στις λογχοφόρες λέξεις των συναισθημάτων
Όμως πώς να ξεριζώσεις το βάρος του άλλου;
Επήλυδες ναυαγοί στη γη των Λωτοφάγων
απεργάζονται την ίσαλο γραμμή λήθης και μνήμης
ασθμαίνοντες αφουγκράζονται τους περαστικούς
να διακρίνουν ενδόμυχο σημάδι αειθαλούς πατρίδας
διαφυγόντα συμβάντα από το μεροκάματο των ρολογιών
Τόπος είναι οι άνθρωποι που ήρθαν
Χρόνος το αγκίστρι της θύμησης
Τα σπίτια ωριμάζουν όπως οι καρποί
Στο κατώφλι του παραδείσου η καταιγίδα
ενίοτε και μετά
ένα νόμισμα για τον Άγιο Πέτρο
Παιγνιώδης φύση
προσάρμοσε αχίλλειο πτέρνα στην ύπαρξη
αφήνοντας τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής
να καθορίζει τον κόσμο.
***
Ο πίθος των Δαναΐδων
Ιστορίες γλιστρούν κάτω από τα πόδια
προς εύχυμους προορισμούς
μ’ αντικατοπτρισμούς και διαθλάσεις:
συνηθισμένη παγίδα για τον αμύητο ήρωα
Οι κρυφές οδύνες των καιρών
αιμορροούν από τον πλαστουργό πηλό
Η αρμύρα γλείφει τις πληγές
Ο κουρνιαχτός μιας απάντησης
τα σύννεφα του δικού μου χάους
αμείλικτα, απειλητικά κομμάτια ιδιοκτησίας
όμως δεν μ΄ ακολουθεί πια το ίδιο σώμα
κι η Κυριακή αρνείται ν’ αποδημήσει
Ανάπηρη υπόσταση για μένα προορίζεσαι
κοιλοπονώντας πόθους μονόφθαλμους;
Εσώψυχοι δαίμονες θεριεύουν
γυρεύουν θεούς και μετά τους φονεύουν
Αγαπημένα κερματισμένα αγάλματα
ήταν γυναίκες που κάποτε αντάμωσα
Ο βράχος της ψυχής φαγώθηκε απ’ όνειρα
Σε φωτογραφίες διέρρηξα το κέλυφός μου
στην καλύτερη τιμή
να πουλήσω φυλλοβόλα χρόνια στον άχρονο χρόνο.
***
Αναζήτηση ποιητικής πατρίδας
Η ιερότητα της τέχνης αιμοδοτεί εστίες και ονόματα
οι εστίες νόστιμον ήμαρ
τα ονόματα μόρσιμον ήμαρ
Η κλεψύδρα τρέφει τη λήθη
Στην ενάργεια της ανατομίας
Στις ανάγκες του σκηνικού
Σημαίνον και σημαινόμενο
Πού χάθηκε ο υποβολέας;
Υδαρείς μέρες στους τσίγκους της βραδιάς
γιορτινά ρόδα ραγίζουν σκοντάφτοντας
η παράθεση του γέλιου στο κλάμα
σταθμίζει τις ανθρώπινες αντοχές
Χρωματίζοντας σκιές παρελθόντος χρόνου
ανταύγειες εξεγερμένης νιότης
όπως τις μεταμόρφωσε η αθανασία του έρωτα
στην εφαπτομένη του εφικτού με το ευκταίο
Μεγάλη παγίδα η μικρή ευτυχία;
Γεμάτοι αποστήματα πυρακτωμένης εξερεύνησης
που τη βαφτίσαμε “η ωραία περιπέτεια”
προσπαθήσαμε να ξεδιψάσουμε
το στεγνό λαρύγγι των μελλούμενων
νοηματοδοτώντας την πραγματικότητα
με τη μυθοπλασία της ζωής μας.
