Βραχύχρονα
Πώς χάνονται έτσι οι άνθρωποι
Πώς λοξοδρομούν
Ακροπατούν απρόσεκτοι
στις όχθες γκρεμών
χτυπιούνται από καταρράκτες
γλιστρούν
σε κατηφορικές θάλασσες
πέφτουν
σε εσοχές ατέρμονες
Πώς χάνονται έτσι
Πώς Βουλιάζουν άκοπα
Και οι πνεύμονες τους γεμίζουν σκοτάδι
Κι ο νους καίγεται από στιγμιαίο φως
λες και αγκάλιασαν βραχυκύκλωμα
Και δεν αρθρώνουν πια
σίγουρα όχι σύμφωνα
Έτσι νομίζω χάνονται
Ασύνειδα
Ξεχνούν την ευθεία τους
Μαγεύονται από σειρήνες και φωνήεντα
Βραχύχρονα
**
Σημείο μηδέν
Το κύμα σου ήρθε από την άκρη του κόσμου
και με βρήκε στο σημείο μηδέν,
στον ψηλότερο σκόπελο.
Έφτασα εξαντλημένη
από κύματα άλλων
κι έμεινα χρόνια να ξεκουράζομαι.
Κάποια μέρα το κορμί μου
νόμιζε ότι ήταν νεκρό,
γιατί τόση ανάπαυση
κανείς δεν την αντέχει.
Ευτυχώς ήρθε η πρόσκρουση.
Το κύμα σου σχεδόν με διαμέλισε,
τελευταία στιγμή κρατήθηκα ολάκερη.
Από τότε παλεύω να μείνω στην τροχιά.
Τουλάχιστον το σημείο μηδέν
δεν φαίνεται πια.
