Χαιρετισμούς στον Μπέκετ
Τα διαμάντια είναι μέσα μου
Κινούνται και
Μεγαλώνουν
Τα εμποδίζω να λάμψουν
Δεν θέλω να διασκορπιστούν
Δεν θέλω να σπάσουν
Δεν θέλω να λιώσουν
Σε έναν κόσμο που είναι σκοτεινός.
Ξέρω πως τίποτα δεν είναι απόλυτα δικό μου
Όμως ο έξω κόσμος δεν αξίζει καμιά λάμψη!
Όπως κάποτε στο παρελθόν
Τα πάντα
Για τον άνθρωπο
Για τον κόσμο
Έλαμπαν
Από εκείνες τις εποχές
Έχω τη δική μου λάμψη.
Όλος ο πλούτος μου είναι η ύπαρξή μου
Η ύπαρξή μου λάμπει
Σε έναν κόσμο
Που δεν αξίζει να λάμπει τίποτα γι’ αυτόν.
Δεν αγαπώ τον πόνο
Αλλά όταν έρχεται ο πόνος, τον σέβομαι
Είμαι κενός
και περπατώ μέσα στο κενό
απτή απόδειξη της ύπαρξης ανθρώπων
αδύναμων και ηττημένων
που η ζωή τους παραλύει όλο και περισσότερο.
Η μοναξιά, το πολύτιμο έργο μου
με τη μοναξιά μου ήμουν κάτι
κάτι μέσα στο κενό
τώρα που η μοναξιά μου έχει φύγει
έγινα κενό μέσα στο κενό.
Παραληρώ
οι άνθρωποι είναι καλοί και
πληρώνουν καλά
εγώ δεν έχω δώσει αξία σε τίποτα
καλό ή κακό
είναι ένα μεταβαλλόμενο δίδυμο
το καθένα ακυρώνει το άλλο.
Κάποτε το φεγγάρι ήταν όμορφο
σε αυτή την εποχή δεν με νοιάζει για την ομορφιά
είναι σκουπίδια
η ομορφιά κάτω από τα πόδια του χρήματος
(έχουμε ομορφιά προς πώληση.)
Τα χρήματα ικετεύουν
κάτω από τα πόδια μου
να τα λυτρώσω από την αδιαφορία μου
έχω μια ψυχή στην αδιαφορία μου
μια ψυχή στο ότι
δεν αποδίδω αξία σε κάποιους
που η εποχή τους ευνοεί
η δύναμη βρίσκεται στο να οργώνεις με τις αντιξοότητες.
Έχω μεγάλο σεβασμό για τους απλούς ανθρώπους
αυτούς που ζουν με αγνή καρδιά και
πεθαίνουν με ειλικρίνεια.
(περιμένετε)
Πώς να διαβάσω
αυτούς τους στίχους το πρωί;
Όπως κι αν τους κοιτάξω
Δεν καταλαβαίνω και
Δεν βγάζω άκρη
Τι τρέλα κάνω;
Τι αναταραχή προκαλώ;
Τι σχέδιο έχω
Τι παιχνίδι σκοπεύω
Τι φάρσα να στήσω;
Συγγνώμη
Εγώ
Δεν σας καταλαβαίνω!
Ή
Ίσως να έχω μπερδέψει τα πράγματα περισσότερο κι από εσάς.
Αυτή τη στιγμή δεν είμαι σίγουρος για τίποτα
Για εσάς
Για τον εαυτό μου
Πρέπει με την ψυχήμου
Να κρατηθώ μακριά από πράγματα που
Αυξάνουν το αίσθημα της μοναξιάς μου
Αν γίνω πιο μοναχικός από αυτό
Θα παγώσω
Αν γίνω πιο μοναχικός από αυτό
Θα χάσω ακόμα και τη μοναξιά.
Ω καρδιά εθισμένη
Είμαι η ζωή
Είμαι ο θάνατος
Είμαι ο μόνος άνθρωπος
Μαζί φίλος και εχθρός
Πρέπει να ξεφύγω από αυτούς
Είμαι αυτή η κατάρα
Ω καρδιά
Αυτή η κατάρα!
Μόνο εσύ μπορείς
Μόνο εσύ
Να είσαι η δικαιολογία
Για την παραμονή μου
Σ’ αυτό το κενό
Ω καρδιά εθισμένη.
Είναι δύσκολο να σκεφτώ
κάποιον μέσα στην καρδιά μου
Είναι δύσκολο κάποιος
να με σκέφτεται μέσα στην καρδιά του
Δεν σκοτώνω καμία γυναίκα με θλίψη
Καμία γυναίκα
Η θλίψη με σκοτώνει
Με μια γυναίκα.
Δεν επιστρέφω στους
προγόνους μου
Οι πρόγονοί μου ήταν ένα όνειρο
Γλυκό ή πικρό
Που άνοιγε τις καρδιές μας
Ευχαριστώ το όνειρο.
Αυτή τη φορά σαν ζεστός αναστεναγμός
Βυθίζομαι μέσα μου
Μήπως επιτέλους καώ και
Τελειώσω.
Κάτι να προλάβει τον άνθρωπο
Ένα άδειο τενεκέ λάδι
Ένα φέρετρο
Ένα κιβώτιο με άμμο
Μια σπάτουλα
Ένας υπόνομος
Ένα κινητό τηλέφωνο
Ένα τροχόσπιτο
Ένα σκισμένο χαρτονόμισμα
Να προλάβει τον άνθρωπο
Να προλάβει ο άνθρωπος τον εαυτό του
Κάτι να προλάβει τον άνθρωπο.
Ελάτε κι εσείς βιταμίνες
Χυθείτε μέσα στο μυαλό μου
Για ένα ζεστό κεφάλι
Ένα πλανεμένο κεφάλι
Ένα ψηλό κεφάλι
Που δεν είναι το δικό μου κεφάλι
Κάντε γρήγορα
Βιαστείτε
Αμέσως
Οι περίπλοκες σκέψεις
Οι τρομακτικές σκέψεις
Όσο πιο γρήγορα
Αφήστε το κεφάλι μου να πέσει στο κενό
Το κεφάλι μου που κρέμεται στον αέρα
Ο αέρας αυτού του κεφαλιού με εξαντλεί
Άραγε τι θα μου συμβεί αυτή τη φορά;
Φύσα, ω άνεμε μες στο μυαλό μου
Βύθισε τον κόσμο στον φόβο
Όπως η καρδιάμου που καταβροχθίζει τηφωτιά
Για χάρη ενός κεφαλιού που είναι φλόγα.
Κοίτα τον άνεμο μες στο μυαλό μου
Πώς καίγομαι από τον πόθο σου
Πώς μέσα σου πίνω τον πόνο της χαράς.
Ο κόσμος μου περιέχει πολλούς άλλους κόσμους
Δεν κουράζεται να δημιουργεί κενό
Πριν το σύμπαν πνιγεί
Πριν το σύμπαν λιώσει.
Ήρθα στον κόσμο
Για να χάσω τους κανόνες ανάμεσά σας
Ήρθα να σας βγάλω από τους παλιούς κόσμους
Να ελευθερώσω τους νεκρούς από τον εαυτό τους
Να πετάξω μακριά τα κλαδιά των περασμένων χρόνων σας.
Πρόταση:
Μη φοβάστε την αναζήτηση, τη φυγή και την πτώση..
Το αύριο είναι όπως το σήμερα
Εκατοντάδες πρωινά έρχονται χωρίς το λάλημα του κόκορα
Έχω δει πολλά από αυτά τα άσπλαχνα πρωινά
Κι έτσι ονόμασα τον εαυτό μου πρωί.
Λοιπόν, καλημέρα σας…
Το πρωί είναι όπως το τώρα
Γιατί γράφω τώρα;
Για το αύριο
Για το τίποτα.
Όσο κι αν το σκέφτομαι, είμαστε πίσω από το παραπέτασμα της ζωής
Η αληθινή ζωή είναι κάπου αλλού
Δεν έχουμε γευτεί τη ζωή
Δεν έχουμε συναντήσει τη ζωή
Η ζωή μας διαπερνά.
(Σταμάτημα)
Νομίζω πως τώρα έγινε πρωί για μένα
Καλημέρα, ω πρωινό.
*********
Η ζωή στον καθρέφτη
Μέσα στον καθρέφτη κάποιος με φωνάζει
Ντασταν…
Ντασταν…
Ντασταν…
Είμαι σιωπηλός
Γιατί έχω μείνει πίσω από τους φίλους
Εκατοντάδες χρόνια
Έχω μείνει πίσω από τους αγαπημένους
Γενικά, είμαι πικραμένος μετους αγαπημένους.
Στον καθρέφτη κάνω σεξ
Στη ζωή κοιμάμαι
Στον καθρέφτη τρέχω
Στη ζωή είμαι παγωμένος
Στον καθρέφτη ζω
Στη ζωή είμαι νεκρός.
Η ζωή είναι σύντομη και
Το σεξ μου μακρύ
Η ζωή είναι σύντομη και
Τα όνειρά μου μακριά.
Η ζωήε ίναι ωραία με επίγνωση
Σαν φάρμακο με γλύκα.
Στον καθρέφτη ραγίζω
Στη ζωή γίνομαι μπαλόνι
Στον καθρέφτη το δέρμα μου σαπίζει
Στη ζωή ένα παιδί τραγουδά ανάμεσα στα πόδια μου.
Η ζωή είναι σύντομη και
Τα κλάματά μου μακριά
Η ζωή είναι σύντομη και
Οι δρόμοι μου μακριοί.
Έχω ξεχάσει κάποια μέρη του σώματός μου
Με θυμούνται
Δεν τα θυμάμαι
Δεν θέλω το σώμα μου να με πληγώσει ξανά
Παλιά έκανα σεξ με την ομίχλη
Σήμερα ο κόσμος είναι ομίχλη και
Δεν ξέρω γιατί πονάει το κεφάλι μου
Το μόνο που ξέρω
Είναι ότι εδώ και καιρό είμαι χωρίς σεξ και μόνος.
Στον καθρέφτη η γυναίκα μου
Γυμνή στην αγκαλιά άλλου άνδρα
Κι εγώ κλαίω για τη γυναίκα κάποιου άλλου
Η αδερφή μου στην αγκαλιά ενός άνδρα
Ο άντρας της στην αγκαλιά μιας γυναίκας
Στον καθρέφτη όλοι αγαπάμε ο ένας τον άλλον
Στη ζωή όλοι κλαίμε για αυτούς που δεν είναι πια δικοί μας.
Οι φίλοι μου χτίζουν το μέλλον τούβλο-τούβλο
Κι εγώ γκρεμίζω το παρόν μου τούβλο-τούβλο
Αυτοί πλέκουν το κολιέ της ελπίδας χάντρα-χάντρα
Εγώ κόβω το νήμα όλων των ελπίδων μου
Αυτοί πίνουν ποτήρι-ποτήρι χαρά
Εγώ ξερνάω γουλιά-γουλιά θλίψη
Οι φίλοι μου ξέρουν ότι κάθε μέρα τρώω την καρδιά μου και
Τα βράδια βάζω την ψυχή μου σε ποτήρι
Βλέπουν το πρόσωπό μου να δύει σαν ήλιος
Βλέπω τα πρόσωπά τους να λάμπουν
Αχ, οι φίλοι μου, πόσο σοφά βλέπουν
Εγώ πεθαίνω δίπλα τους
Πόσο αδιάφορα με αφήνουν και
Βάζουν το πτώμα μου στο φέρετρο της λήθης.
Η ζωή είναι ωραία
Να κάνεις σεξ και να ονειρεύεσαι
Να κάνεις σεξ και να γράφεις
Να κάνεις σεξ και να κλαις
Να κάνεις σεξ και να είσαι ποιητής
Να κάνεις σεξ και να τρως φρούτα
Αλλά το πρόβλημά μου είναι
Δεν έχω σπίτι
Δεν έχω γυναίκα
Δεν έχω μητέρα
Δεν έχω αδερφή
Δεν έχω αυτοκίνητο
Δεν έχω σεξ
Δεν έχω μισθό
Δεν έχω υπομονή
Με λίγα λόγια: Η ζωή μου είναι άδεια
Αλλά και πάλι είναι ωραία.
********************************
Ο Ντασταν Μπαρζάν γεννήθηκε το 1987 στο Σουλεϊμανίγια του Ιρακινού Κουρδιστάν. Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών, με ειδίκευση στο θέατρο. Έχει συγγράψει αρκετά βιβλία σε διάφορους τομείς, συμπεριλαμβανομένηςτης ποίησης, των διηγημάτων, των μυθιστορημάτων και της θεωρίας του θεάτρου. Μερικά από τα ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, δανικά και περσικά. Έχειε ργαστεί και συνεχίζει να δραστηριοποιείται στοντομέα της πολιτιστικής δημοσιογραφίας.
ـ
